ΠΑΙΔΙΑ & ΒΙΑ

Άρθρο μου από www.winhellas.gr

ΠΑΙΔΙΑ & ΒΙΑ Παρασκευή, 12 Οκτωβρίου 2012 Τα παιδιά, είτε βρίσκονται αναμεμιγμένα έμμεσα ως μάρτυρες, είτε άμεσα  ως θύματα στις βιαιοπραγίες του θύτη, βιώνουν και πρόκειται  να βιώσουν πλήθος αρνητικών συνεπειών στην περεταίρω εξέλιξη τους.  Τα παιδιά πρέπει να επεξεργαστούν το γεγονός, όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και διανοητικά.                                                                                                Προσπαθώντας να βρουν εξηγήσεις, πολλές φορές θεωρούν ότι αυτά προκάλεσαν τις επιθέσεις του θύτη. Φορτώνονται με την ευθύνη της εντύπωσης ότι θα μπορούσαν με παρέμβαση τους να προλάβουν το βίαιο ξέσπασμα του θύτη. Για τον λόγο αυτό πολλές φορές ντρέπονται ή έχουν ενοχές και  προσπαθώντας να εξισορροπήσουν την κατάσταση, αναλαμβάνουν τεράστια ευθύνη για την οργάνωση της οικογενειακής ζωής, φροντίζοντας  το σπίτι ή τα πιο μικρά αδέρφια. Παραδόξως, πολλοί ενήλικες πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται  την ενδοοικογενειακή βία. Αυτή η θέση πιθανόν να πηγάζει από την ελπίδα  που τρέφουμε ότι τα παιδιά παραμένουν αμέτοχα και ανεπηρέαστα από αυτό το φαινόμενο. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν υπέπεσαν στην αντίληψη  των παιδιών ούτε τα χτυπήματα, αλλά ούτε και οι φωνές επειδή δεν ήταν στον ίδιο χώρο, επειδή κοιμόντουσαν, ή επειδή είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν. Στην πραγματικότητα τα παιδιά καταλαβαίνουν σχεδόν πάντα τους  διαπληκτισμούς των γονιών τους, είτε βλέπουν τηλεόραση, είτε  έχουν πέσει για ύπνο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους τα παιδιά αντιλαμβάνονται την κακοποίηση της μητέρας τους: 1. Βλέπουν - Τον πατέρα να χτυπάει την μητέρα. - Τον πατέρα ή και την μητέρα να πετούν ή να σπάνε πράγματα μέσα στο σπίτι. - Την μητέρα να είναι τραυματισμένη και να μην μπορεί να προστατέψει ούτε τον εαυτό της, αλλά ούτε και τα παιδιά της. 2. Ακούν - Τον πατέρα να φωνάζει, να βρίζει και να εξευτελίζει την μητέρα και να απειλεί πως θα την σκοτώσει. - Την μητέρα να φωνάζει, να κλαίει, να παρακαλάει ή να βρίζει και να επιτίθεται στον πατέρα. - Μέσα από την σιωπή της, την αδυναμία της μητέρας να αντιδράσει. 3. Νιώθουν - Τον θυμό του πατέρα, τον φόβο της μητέρας και τον φόβο που έχουν τα μικρότερα σε ηλικία αδέρφια. - Τον δικό τους φόβο και την δική της αδυναμία. 4. Σκέπτονται - Θα την σκοτώσει, πρέπει να την βοηθήσω. - Πρέπει να προστατέψω τα μικρότερα αδέρφια. - Θα με χτυπήσει, θα μας σκοτώσει όλους. - Αυτή φταίει, όλο του αντιμιλάει. - Την λυπάμαι, την αγαπάω. - Δεν θέλω να φύγει ο μπαμπάς. - Ας τα βρουν μεταξύ τους, εμένα δεν με αφορούν όλα αυτά. - Είμαι ασήμαντος/η, κανείς δεν ενδιαφέρεται για μένα και τους φόβους μου. - Η μαμά δεν θα μπορέσει να με προστατέψει ποτέ. Συμπερασματικά διαπιστώνουμε ότι η σχέση απέναντι και στους δυο γονείς είναι διαταραγμένη,  εξαιτίας του γεγονότος, ότι κανείς τους  δεν είναι διαθέσιμος. Τα παιδιά συχνά νιώθουν ανάμικτα συναισθήματα όπως συμπόνια, θυμό και απογοήτευση για την μητέρα που δεν μπορεί να σταματήσει την βία του πατέρα, ενώ για  εκείνον αντίστοιχα, νιώθουν φόβο αλλά  και ταυτόχρονα αγάπη και την επιθυμία να "γίνουν όλα καλά".   Ποιές συνέπειες έχει η ενδοοικογενειακή βία για τα παιδιά; Οι αρνητικές συνέπειες στη σωματική, νοητική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών είναι πολύπλευρες. Μπορεί να εκδηλώνονται μέσα από διαταραχές του ύπνου, μαθησιακά προβλήματα, επιθετικότητα, φοβίες,  χαμηλή αυτοεκτίμηση, ευαισθησία για συγκεκριμένες παθήσεις. Τακτικά δε, παρατηρούνται παλινδρομήσεις  στην ανάπτυξη των παιδιών. Στην περίπτωση που η μητέρα μετακομίσει με τα παιδιά, είτε σε ξενώνα, είτε σε άλλο σπίτι, τα παιδιά έχουν  να υποστούν το γεγονός ότι η ζωή τους αλλάζει δραματικά. Δεν βλέπουν τον πατέρα, πολλές φορές αλλάζουν  σχολείο ή παιδικό σταθμό και χάνουν τους φίλους από το παλιό γνώριμο τους περιβάλλον, τα αγαπημένα τους παιχνίδια, ή εξωσχολικές δραστηριότητες. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων καλούνται να συνεχίσουν την ζωή τους με πολύ λιγότερα χρήματα. Εξαιτίας της οικονομικής δυσχέρειας η μητέρα είναι αναγκασμένη να εργάζεται, ενώ στο παρελθόν δεν εργαζόταν, ή εργάζεται περισσότερες ώρες από ότι στο παρελθόν, με άμεση συνέπεια για τα παιδιά όχι απλώς να ζουν πλέον  μακριά από τον πατέρα τους, αλλά να βλέπουν και πολύ λιγότερο την μητέρα τους. Ως αποτέλεσμα αυτών των νέων  συνθηκών τα παιδιά , στο στάδιο προσαρμογής σε όλες αυτές τις αλλαγές, νιώθουν μόνα και εγκαταλελειμμένα. Μακροπρόθεσμες συνέπειες της βίας στα παιδιά Έρευνες σε παιδιά και εφήβους έχουν δείξει, πόσο γρήγορα "μαθαίνεται" η βία. Ανεξάρτητα εάν είναι απλώς θεατές, ή θύματα, βλέπουν ότι επικρατεί το λεγόμενο "δίκαιο του ισχυρού". Θεωρούν φυσιολογικό να επιλύονται  οι διαφωνίες μέσω της βίας και εάν τα παιδιά δεν έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν άλλους εποικοδομητικούς  τρόπους για να διευθετούν τις συγκρούσεις τους, τότε τους μένει η βία ως η μόνη επιλογή. Σχετικά με τον τρόπο αντίδρασης αγοριών και κοριτσιών απέναντι στην κακοποίηση, έχουν παρατηρηθεί οι εξής  διαφορές: Τα αγόρια έχουν την τάση να ταυτίζονται με τον βίαιο πατέρα, ενώ αντίστοιχα τα κορίτσια ταυτίζονται  με την υποκείμενη μητέρα. Έτσι, τα αγόρια μαθαίνουν τη βίαιη συμπεριφορά στην σχέση με το άλλο φύλο. Εάν  διαπιστώσουν στην συνέχεια, ότι αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς έχει επιτυχία, τότε το υιοθετούνε. Αντίστοιχα, εάν τα κορίτσια βιώνουν την ανοχή της βίας από την μητέρα, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρήσουν,  ότι θα πρέπει σε ανάλογες περιπτώσεις να υποκύπτουν. Έτσι λοιπόν έχουμε μεταφέρει με τεράστια επιτυχία  τη βία στην επόμενη γενιά... Βασιλική Λιάφου Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια Υπεύθυνη επιστημονικής ομάδας W.I.N. HELLAS   my web site ......